Poranne kłębowisko myśli...

Zepsute auto

Zepsute życie. 

Siedząc w pociągu patrzę w ciemny świat za oknem.  Mrok jak w moim życiu.  Tylko że to ja jestem swoim przewodnikiem na tym łez padole. Wokół ludzie a ja jestem sam. Można powiedzieć że sam z wyboru. Całe życie wpaja się nam aby uczyć się na własnych błędach.  Kiedy to robisz to ładujesz się jeszcze większe gówno...

Teraz ponownie jestem sam.  A może zawsze byłem sam? Jak każdy naogladałem się i naczytałem o szczęściu w byciu z kimś. I co? I ponownie pustka ... choć niby nie jestem sam...

Pragnę się schować w ramionach. Ot tak poprostu wtulić w ciepłe ciało i płakać.  Ot wyłącznie z siebie  duszę....